Terug naar het nieuwsoverzicht.

Oude borduursels als nieuwe passie

Door: Inge Blankvoort

NAGELE - Een boekenlegger, een speldenkussen, een tafelloper, een schort. Lada van Wijngaarden-Kuznetsova heeft vele voorwerpen gemaakt, geborduurd met oude technieken. Ze zijn nu te zien in de bibliotheek van Emmeloord.

Lada van Wijngaarden-Kuznetsova mocht bij haar vertrek uit Rusland geen echte icoon meenemen. Dan maar een exemplaar borduren, dacht ze. Ze maakte er meer, onder andere met kralen.
Foto: Hans Veenhuis

Van Wijngaarden heeft sinds kort ook een eigen borduuratelier in Nagele, het dorp waar ze sinds vijf jaar woont.

Lada van Wijngaarden is eigenlijk restaurateur van beroep, maar met herstel van schilderijen komt ze in Nederland niet aan de bak. Vijf jaar geleden verhuisde ze van Rusland naar Nederland, na een huwelijk met een Nederlander. Na een inburgeringscursus en staatsexamen Nederlands probeerde Van Wijngaarden haar beroep als restaurateur weer op te pakken, maar bij het omzetten van haar Russische opleiding in Nederland liep die poging al spaak. "Toen ik las hoe die gewaardeerd werd, heb ik de brief meteen verscheurd. Veel te laag, vond ik." Onthutst was Van Wijngaarden over het gebrek aan waardering van haar brede opleiding in Rusland. Een universitaire studie in Nederland zat er vervolgens niet in. "Geen werk, geen geld. Zo simpel is het."

Inmiddels is het verlangen haar oude beroep weer op te pakken verdwenen. In oude borduurtechnieken heeft Van Wijngaarden een nieuwe passie gevonden, geïnspireerd door haar moeder die daarin al jarenlang lesgeeft. Op zoek naar informatie struinde ze de afgelopen jaren heel wat kringloopwinkels en beurzen af. "Ik wil niet alleen een techniek leren, maar ook de geschiedenis daarvan weten. Als mensen vragen hebben, wil ik antwoord kunnen geven. InRusland hebben veel afbeeldingen een betekenis. In Nederland zie je dat ook bij merklappen."

Een hoop borduurtechnieken heeft ze zich inmiddels eigen gemaakt. Een deel daarvan is te zien tijdens de expositie in de bibliotheek. Sommige werken, vooral de grotere, zijn voor haar studieobjecten geweest. Daarvan is niets te zien, zegt ze. "Ik ben geen type dat een proeflapje maakt. Het moet wel kant en klaar zijn."

Borduurwerk in klassieke kruissteek is schaars bij Van Wijngaarden, of het moet een geborduurde icoon zijn woonkamer van haar huis. "Je mag geen iconen meenemen uit Rusland, tja, je moet toch iets", luidt haar verklaring. "Dan maar een geborduurd exemplaar."

Schilderijen restaureert ze niet, maar haar opleiding komt nog altijd goed van pas. "Denk eens aan de ontwerptekeningen, de compositie. Je kunt moeilijk een helft van een lap leeg laten."

Ideeën voor de toekomst heeft Van Wijngaarden genoeg. Ze is net begonnen met haar atelier, ze zoekt nog een mode-ontwerper die borduurwerk integreert in kleding. " Want ik zie ook wel dat je niet meer hoeft aan te komen met een geborduurd tafelkleed."

De Stentor - 17 september 2008