Terug naar het nieuwsoverzicht.

Naaimachines genoeg, maar helaas geen reisgeld

”Look, that’s our national flag. It feels like home.” Ferdinand Nyanda kijkt met een tevreden gezicht naar de opslag van de Tanzania Werkgroep Emmen. Aan de buitenkant van het pand aan de Hooiland in Ter Apel wappert de vlag van Tanzania. De 40-jarige Nyanda woont in dit Afrikaanse land, net als Paul Mashimba (39) en Claudius Mpoya (43). Het trio is enkele dagen in Nederland, onder meer om kennis te maken met de mensen en het werk van de hulporganisatie uit Emmen.

Het inzamelen, opknappen en verzenden van naaimachines naar Tanzania. Dit is de meest in het oog springende activiteit van de Tanzania Werkgroep Emmen. Al ruim dertig jaar zet de werkgroep, die momenteel bestaat uit zeven vrijwilligers, zich in voor het welzijn van dit Afrikaanse land. Welgeteld 3276 naaimachines zijn inmiddels richting Tanzania gegaan. Trapmachines, handmachines en moderne exemplaren. Geld dat binnenkomt via donaties wordt gebruikt om naaisetjes te kopen en de spullen daadwerkelijk richting Afrika te krijgen.

Berend Pluister was 28 jaar toen hij samen met enkele anderen de werkgroep oprichtte en nog steeds is hij zeer actief voor Tanzania. ”Je kunt niet het leed van de hele wereld op je nek nemen, maar wel van één Afrikaans land voor één project. Door de naaimachines kunnen mensen zelf kleding maken én verkopen”, aldus de Emmenaar. De werkgroep heeft contactpersonen op verscheidene plekken in het land en is dus voor de levering van naaimachines niet alleen afhankelijk van mensen in Zuidoost-Drenthe. De opslagplaats is een door bouwbedrijf Brands beschikbaar gesteld pand in Ter Apel.

Alles gaat naar wens, maar de werkgroep heeft één groot probleem: er zijn naaimachines genoeg, maar er is al enige tijd geen geld om ze te vervoeren naar Tanzania. Ook voor de goedgevulde naaipakketjes is onvoldoende in kas. Pluister: ”We zijn druk op zoek naar mogelijkheden om geld binnen te halen. We hopen onder meer op een gul gebaar van onze donateurs. Nu maken we noodgedwongen pas op de plaats, maar het werk moet doorgaan. Het is zo belangrijk.”

Dat het werk van de werkgroep belangrijk is, bevestigen de drie Tanzanianen die op eigen initiatief bij Pluister op bezoek zijn. Het trio fungeert in zijn vaderland als een soort verlengstuk van de werkgroep. Moshimba is directeur van een liefdadigheidsinstelling, Mpoya is coördinator van een kerkelijk service- en trainingscentrum en Nyanda is secretaris-generaal van de aartsbisschop in Mwanza. ”Door de naaimachines uit Nederland kunnen mensen in Tanzania een inkomen verwerven. Dat is goed voor die mensen, maar ook voor hun kinderen”, zo maakt Nyanda in het Engels duidelijk.

De drie Afrikanen zijn niet alleen in Nederland om te zien hoe de werkgroep in het verre Nederland te werk gaat. Ze kijken in Nederland ook of het misschien mogelijk is om andere bruikbare apparaten richting Tanzania te krijgen. Gedacht wordt aan computers. Of het lukt, is nog de vraag. Maar dat de Tanzanianen kunnen blijven rekenen op de steun van de werkgroep, dat is zeker. De naaimachines blijven komen. Tenminste, als er geld beschikbaar komt om ze te verplaatsen naar Afrika. Pluister: ”Ik ga ervan uit dat het goed komt.”

Dagblad van het Noorden - 31 mei 2006