COEVORDEN - Niet minder dan achttien jaar lang stonden Alie Rohling en Fenna de Lange aan het roer van hun gordijnenatelier Rohlan. Aan het begin van dit jaar verkochten de zussen het bedrijf aan Bert van Loenen, een beslissing die niet over één nacht ijs werd genomen. Fenna bereikte vorig jaar de leeftijd van 65 jaar en dat was het moment om afscheid te nemen van Rohlan. ‘We zijn samen begonnen, dus wij stoppen ook samen‘, aldus de dames.

Alie en Fenna zitten achter een kop koffie in de kantine van het bedrijf, met uitzicht op de werkvloer. Daar wordt handmatig gewerkt aan het op maat maken en bewerken van lappen stof tot gordijnen, kussens, draperijen, spreien en andere producten. Terwijl nieuwe eigenaar Van Loenen even wat telefoontjes afhandelt, beginnen zij met hun verhaal. Even terug naar het prille begin. ‘Wij begonnen op 1 november 1989, in een klein hokkie aan de Drostenstraat‘, vertelt Fenna. ‘Het was niet meer dan een kantoor, keuken en knipzaal. Ik werkte al twaalf jaar in een gordijnenatelier. Ook Alie was daarmee bezig en zo ontstond het idee om samen wat te beginnen.‘ De 62-jarige Rohling vertelt, dat zij toen thuis al voor haar eerste klanten werkte. ‘We gingen op onderzoek uit of er een basis zou kunnen zijn om een eigen bedrijf te beginnen. De contacten met de woninginrichters waar wij voor werkten, hielpen daarbij mee. Wij probeerden nog om een subsidie te krijgen via MKB-Noord, maar dat stelde niets voor. Toch zetten wij door, oude naaimachines werden aangeschaft, evenals een zoommachine. Het was oude beestjes, maar daar moesten wij het toen voor weinig geld mee doen. We hadden niets: geen naam, weinig klanten en daarnaast waren wij ook nog twee vrouwen die een eigen bedrijf wilde beginnen. Dat was toen best moeilijk. We hadden alles tegen. Wel hadden wij twee mannen die inkomsten hadden en nadat wij een pand aan de Drostenstraat zagen, wilden wij daar gaan beginnen en het voor een jaar opbrengen om daar de huur van te betalen. Al moesten wij een jaar lang ritsen zetten, dat hielden wij wel vol, vonden wij.‘

Alie en Fenna bleven doorzetten en namen al snel de eerste werknemers in dienst. Alie: ‘Die boden zichzelf aan en naarmate wij het drukker kregen, zaten wij, als het in drukke perioden nodig was, er steeds met meer mensen in. Met z‘n zessen paste dat wel. Erg knus, met veel onderling contact, maar de arbeidsomstandigheden waren minder goed, ondanks dat iedereen wel tevreden was. Nog steeds hebben wij met ons personeel een heel goede band. Tot 1998 bleven wij daar in de Drostenstraat en namen toen een financieel risico om de stap naar een nieuw pand aan de Modem te zetten.‘ Verschillende woninginrichters uit Coevorden en omgeving wisten Rohlan vanaf die tijd snel te vinden. ‘Zij namen de maten op bij de klant, die aan ons werden doorgegeven‘, vertelt Fenna. ‘Daarna werd de stof gehaald of gebracht en maakten wij de gordijnen. Per opdracht hadden wij toen ongeveer een week levertijd. Eerst brachten wij de gordijnen zelf met de auto om daarmee geld uit te sparen en te investeren in betere naaimachines, maar vervolgens konden wij daarvoor een busje kopen. De verhuizing naar de Modem moest gewoon, wilden wij door blijven kunnen gaan met ons werk. De klanten kwamen vanzelf en we hoefden ook geen klanten meer af te zeggen, omdat wij soms de hoeveelheid niet aankonden. Wij kregen het overzicht weer terug.‘

Gordijnen maken betekende hard werken. Veel overuren maken, maar wel afspraken nakomen, benadrukt Alie. ‘Wij zagen het echt als serieus werk. Opdrachten werden soms tot diep in de nacht afgemaakt. Dat versterkte onze positie, want dat schepte veel vertrouwen bij onze klanten. Daar stonden wij voor. Zeker in die eerste jaren was het opbouwen van goede relaties zeer belangrijk. Tegenwoordig werken wij voor een groot aantal vaste klanten uit Coevorden, Gramsbergen, Schoonebeek en ver daarbuiten, tot in Twente aan toe. Ook de meer exclusievere zaken met luxe stoffen laten de gordijnen bij ons maken.‘

Bij Rohlan zijn, naast de nieuwe directeur Bert van Loenen, zestien werknemers in dienst. Alles wordt nog steeds met de hand gedaan. Alie en Fenna hebben nooit overwogen om het werk deels te automatiseren. ‘Dat vergt heel veel investeringen en is een hele ingreep‘, zegt Fenna. ‘Veranderingen gaan ten koste van het personeel en dat hebben wij nooit gewild. Dan moeten ineens alle productielijnen worden ingesteld en daarnaast valt er tijdens de productie weinig meer te controleren. Bij handwerk is veel sneller te zien of iets beter moet worden gedaan. In onze ogen is dat nog steeds de beste methode. Of we nou sneller kunnen produceren en meer geld kunnen verdienen, we willen het product zo goed mogelijk en op tijd klaar hebben.‘

Twee jaar geleden bedacht Fenna zich, dat de leeftijd van 65 jaar dichterbij kwam. ‘Ik zei toen tegen Alie: ‘je mag alleen verder‘, maar dat wilde zij niet. Samen begonnen, samen stoppen.‘ Daarna werd het personeel ingelicht over hun plannen. Wij vroegen of één van hen het misschien wilde overnemen. Na veertien dagen kwam er geen reactie. Dus daarna lieten wij het wel eens aan een klant of vertegenwoordiger vallen en werd onze beslissing bekend.‘ Tot in 2007 de uit Wildervank afkomstige Bert van Loenen op een bedrijvenwebsite Rohlan te koop zag staan. ‘Ik was zoekende‘, vertelt Bert‘, en wilde een bestaande onderneming overnemen. Mijn interesse was gewekt, alhoewel een gordijnenatelier volkomen nieuw voor mij was. Uiteindelijk was de overname in oktober vorig jaar rond en vond de overdacht plaats op 31 december. De naam is hetzelfde gebleven. Iets dat goed is, moet je goed laten.‘ Wel heeft Van Loenen uitbreidingsplannen. ‘Daar ga ik in de loop van dit jaar eens naar kijken.‘

Aan Alie en Fenna was toen het moment daar om het personeel in te lichten van de verkoop. Dat gebeurde 2 januari jl. ‘We waren daar best zenuwachtig voor, hadden er gemengde gevoelens over, maar de reacties waren erg goed. Nu staan wij Bert bij, doen hand- en spandiensten en stappen nog steeds met hetzelfde gevoel het bedrijf binnen. Het is nog steeds een deel van jezelf, maar hebben het met alle vertrouwen laten gaan. Samen met Bert zijn wij bij alle klanten langsgegaan om Bert voor te stellen en op 3 maart houden wij een kleinschalige afscheidsreceptie.‘ Kunnen zij ooit afscheid nemen van Rohlan? ‘Ik kan er denk ik wel een punt achter zetten‘, vermoedt Fenna, terwijl Alie ook de toekomst inkijkt. ‘We hebben nu tijd voor andere dingen en daar wennen wij nu aan.‘ ‘En ik wil weer een naaimachine kopen!‘ lacht haar zus.